گزارشگران بدون مرز : آقای رئيس جمهور مردم ايران " آزاد ترين مردم دنيا نيستند"نامه سرگشاده ی گزارشگران بدون مرز به محمود احمدی نژاد رئيس جمهور ايران
در پي شرکت محمود احمدی نژاد در کنفرانس مطبوعاتي که به دعوت کلوپ پرس امريکا در شهر نيويورک برگزار شد و اظهارات وی در باره ی آزادی بيان و مطبوعات در ايران و دعوت از رسانه ها و سازمان های مدافع حقوق بشر برای سفر به ايران، گزارشگران بدون مرز در تاريخ ٣ مهر ماه نامه ای سرگشاده خطاب به رئيس جمهور ايران منتشر کرد.
آقای رئيس جمهور در تاريخ ٢ مهرماه شما به دعوت کلوپ پرس امريکا در ويدئو- کنفرانس مطبوعاتي در شهر نيويورک شرکت کرديد. در اين کنفرانس شما چندين بار از سوی روزنامه نگاران حاضر و نمايندگان سازمان های بين المللي مدافع حقوق بشر از جمله نماينده گزارشگران بدون مرز در باره ی وضعيت اسفبار حقوق بشر در ايران مورد پرسش قرار گرفتيد. در پاسخ به انتفادات طرح شده ادعا کرديد که " مردم ايران آزادترين مردم جهانند" و " سازمان های منتقد به دليل آنکه هيچ گاه به ايران سفر نکرده اند، وضعيت ايران را نمي شناسند" آقای رئيس جمهور واقعيات و آمار موجود در باره ی نقض فاحش آزادی بيان و مطبوعات در کشور شما نيازمند تفسير نيستند. از آخرين سفر شما به ايالات متحده امريکا در سال گذشته تا به امروز دست کم ٧٣ روزنامه نگار در ايران بازداشت و بيش از ٢٠ رسانه توقيف شده اند. اخيرا بيش از ١٧٠ روزنامه نگار ايراني با انتشار دو اطلاعيه به شرايط سخت به وجود آمده برای مطبوعات اعتراض کرده اند. سالهاست که ايران بزرگترين زندان برای روزنامه نگاران در خاورميانه است و هم اکنون که برای شما اين خطوط را مي نويسيم در ايران ١٠ روزنامه نگار در پشت ميله های زندان بسر مي برند که دو تن از آنها هيوا بوتيمار و عدنان حسن پور به اتهاماتي از جمله ارتباط با رسانه ها و انجمن های کرد و خارجي به جاسوسي متهم و به مجازات اعدام محکوم شده اند.
آقای رئيس جمهور بسياری از روزنامه نگاران برای انجام وظيفه خود يعني اطلاع رساني به مردم ايران با اتهامي چون " اقدام عليه امنيت ملي" به دادگاه های مختلف احضار مي شوند. شما اعلام کرده ايد که در ايران رسانه ها در انتقاد از شما و دولت تان آزاد هستند. واقعيت امروز ايران خلاف گفته ی شما را ثابت مي کند. بسياری ازروزنامه نگاران دستگير شده که ابتدايي ترين حقوق شان نيز پايمال مي شود، بهای سنگيني را برای اين امر پرداخت مي کنند. از جمله اين روزنامه نگاران سعيد متين پور سردبير نشريه يارپاق است که در تاريخ ٥ خرداد ماه در زنجان دستگير و سپس به بند ٢٠۹ زندان اوين انتقال يافته است و پس از ١٠٠ روز بازداشت و حبس در سلول انفرادی هنوز اتهامات وی رسما اعلام نشده است. وی از حق ديدار با خانواده و وکلايش محروم است. سهيل آصفي نيز که در روز ١٣ مرداد ماه به دادسرای انقلاب اسلامی تهران احضار و سپس بازداشت شد، متهم به " تشويش اذهان عمومي" است. وی نيز در وضعيت مشابه ای بسر مي برد. شما در اين کنفرانس در بخش ديگری از سخنان تان اعلام کرده ايد که " هر روز در ايران ده ها و ده ها روزنامه منتشر مي شود و تعداد روزنامه های "مخالفان" ده برابر بيشتر از روزنامه های طرفدار دولت است." روزنامه هايي را که به نام "مخالف" معرفي کرده ايد متعلق به جناح های مختلف حاکم بر قدرت هستند و هيچ قرابتي با روزنامه ی آزاد و مستقل بعنوان فضايي آزاد و کثرت گرا ندارند. به گفته ی خانم بدرالسادات مفيدی دبير انجمن صنفي روزنامه نگاران ايران از زمان روی کار آمدن دولت شما مجوز بيش از پانصد نشريه از سوی هيات نظارت بر مطبوعات تحت رياست وزير ارشاد فرهنگ و ارشاد اسلامي لغو شده است. در ايران هر چند ظاهرا کنترل پيش از انتشار روزنامه ها وجود ندارد، اما سانسور و خود سانسوری قويا حاکم است. فشار مقامات قضايي – امنيتي بر مديران مسئول نشريات امری متداول است، چنانکه حتا به برخي از آنها ليست روزنامه نگاراني که نبايد به کار گرفته شوند نيز ارائه مي شود. راديو و تلويزيون همچنان در انحصار دولت است و داشتن آنتن برای دريافت شبکه های اطلاع رساني از طريق ماهواره در ايران جرم محسوب مي شود. اينترنت نيز از دام سانسور رهايي نيافته است. تعداد بسيار زيادی از سايت های سياسي و يا حتا مذهبي و سايت های سازمانهای مدافع حقوق بشر از جمله سايت گزارشگران بدون مرز مسدود شد اند. آقای رئيس جمهور آن "ده ميليون کاربر اينترنتي" که شما نام برده ايد آزادانه به اطلاعات بر روی اينترنت دسترسي ندارند.همچنين تمايل داريم که در اين نامه به موانع ايجاد شده بر سر راه انجمن های ايراني مدافع حقوق بشر اشاره کنيم. از جمله به کانون مدافعان حقوق بشربه رياست برنده ايراني جايزه صلح نوبل شيرين عبادی که ازتاسيس آن در سال ١٣٨١ تا امروز مجوز فعاليت از سوی وزارت کشور دريافت نکرده است. عليرغم همه ی موانع خانم عبادی همچنان از جمله با پذيرفتن دفاع از متهماني چون اکبر گنجي به مبارزه خود برای آزادی بيان در ايران ادامه مي دهد.در آخر بايد به مشکلات متعدد برای حضور رسانه های خارجي در ايران اشاره کنيم. نمايندگان رسانه های خارجي تحت فشارهای مختلف از جمله احضار به نهاد های امنيتي قرار دارند. گزارشگران بدون مرز از ١٠ سال پيش متقاضی دريافت رواديد برای سفر به ايران است. اميدواريم دعوتي که در طي اين کنفراس مطبوعاتي از رسانه ها و سازمان های مدافع حقوق بشر حاضر کرده ايد فقط تعارف نباشد. آنچه که به ما مربوط است حاضريم دعوت شما را بپذيريم.
No comments:
Post a Comment