اقدام هماهنگ دشمنان ايران
تحليل لوس آنجلس تايمز - چهارشنبه 24 مرداد 1386 [2007.08.15]
کيم مورفی
تهران- مردان افغانی حاضر به انجام کارهايی هستند که عده کمی از ايرانی های به آن تن می دهند. درازای 11 دلار در روز آنها کارهای کفاشی، باربری، حفر چاه و هل دادن فرقان های پر از زباله را از ميان صف های طولانی و خطرناک ماشين ها انجام می دهند.
از زمانی که حدود 2 ميليون افغانی به خاطر جنگ های داخلی مختلف مجبور شدند به ايران پناهنده شوند، وضع همين طور بوده است. معذلک، بيش از 160 هزار افغان از ماه آوريل گذشته دستگير و به کشورشان بر گردانده شدند.
ايران تصميم دارد با اخراج تقریبا یک ميليون مهاجر غيرقانونی، برای ايرانيان فرصت های شغلی جديد فراهم کند. در همين حال افعانستان هشدار داده که بازگشت اين عده باعث به خطر افتادن ثبات شکننده آن کشور می شود. ايالات متحده و ساير کشورها هم اين اقدام را نشانه تصميم اشتباه ايرانيان در بر هم زدن اوضاع منطقه در نظر گرفته اند.
يکی از دستاوردهای ديپلماسی پيچيده در منطقه خاورميانه برای ايرانيان، سرنگونی نيروهای تندروی سنی طالبان در سال 2001 بود. ايران شيعی مذهب در برابر طالبان موضع سختگيرانه ای داشت و سقوط آنها هيچ کشور ديگری را به اندازه ايران خوشحال نکرد.
معذلک فشارهای بين المللی بر ايران به دلیل برنامه های هسته ای اين کشور در حال افزايش است. بنا بر اظهارات تحليلگران ايرانی، اين وضعيت ايران را به سوی انتخاب استراتژیک جديد و پيچيده ای در افغانستان پيش برده است. ايران همچنان می گويد دولت حامد کرزای، رئيس جمهور افغانستان را حمايت می کند. ولی به نظر می رسد اين حکومت بی میل نیست با دخالت در برخی کشمکش ها مانع از آن شود که آمريکا کار را در افغانستان تمام شده بشمارد.
ابوالفضل عمويی، يک تحليلگر مسايل سياسی از مجله همشهری که عمدتا" بيانگر نظرات اصولگرايان است گفت: "برای ايران بهتر است که آمريکا در افغانستان با طالبان درگير باشد، زيرا به محض آنکه ديگر در افغانستان مشکلی نباشد، آنها به سراغ نفر بعدی در خاورميانه خواهند آمد. آنها می توانند به ايران بگويند ما حالا همسايه شما هستيم. اگر شما فعاليت های غنی سازی هسته ای خود را متوقف نکنيد به شما حمله کنيم."
به نظر می آيد ايران تبليغات ضد آمريکايی گسترده ای را در برابر عراق و همسايگان سنی در غرب خود به راه انداخته است. همزمان، به طور مرموزانه ای راه را برای خود در شرق، يعنی افغانستان، باز نگه داشته است.سال ها بود که قدرت ايران در خاورميانه در نتيجه تحريم های ايالات متحده و جنگ طولانی مدت با صدام حسين از سال 1980 مهار شده بود. رژيم صدام در جريان جنگ با ایران، از ايالات متحده و دولت های عرب سنی مذهب که از گسترش نفوذ و انقلاب مذهبی اصولگرای جمهوری اسلامی در منطقه بيم داشتند، کمک دريافت می کرد.
اما مداخله نظامی آمريکا با سرنگونی صدام حسين در عراق و طالبان در افغانستان، فرصت جديدی را در اختيار ايران قرار داد. حالا رئيس جمهور ايران، محمود احمدی نژاد، رابطه جعلی نزديکی را با دولت های شيعه سر کار در عراق و افغانستان برقرار کرده است. هفته پيش حامد کرزای در مصاحبه ای با سی ان ان، سخنان بوش را در معرفی ايران به عنوان نيروی بر هم زننده ثبات در منطقه رد کرد. او ايران را در مبارزه عليه تروريسم و مواد مخدر به عنوان يک حامی معرفی کرد.
استقبال از سخنان شديد الحن محمود احمدی نژاد عليه ايالات متحده و اسرائيل در ميان مسلمانان سنی مذهب، موجب نگرانی دولت های عرب سنی در منطقه خاورميانه شده است. تهران حالا خود را در موقعيتی می بيند که قدرت خود را به رخ خاورميانه و حتی آسيا بکشد.
دستگاه ديپلماسی بوش ايران را متهم به تامين تسليحاتی جنگجويان وابسته به طالبان بر ضد آمريکا در عراق نموده است. ايران اين اتهام را به شدت رد کرده و دولت افعانستان نيز در مورد آن ترديد دارد. ولی اگر انتقال تجهيزات واقعيت داشته باشد به معنای بروز نگرانی برای آمريکا و ساير کشورها از فعل و انفعالات جديد است.
ايران نيز به نوبه خود از مجموعه کمک های 20 ميلياردی نظامی آمريکا به عربستان صعودی و ساير کشورهای خليح فارس به شدت ناراضی است.
تحليلگران می گويند ظاهرا" ايران با مانورهای اخيرش می گويد اگر ما را در گوشه ای گير بياندازيد، نتيجه شومی برای آمريکا در عراق، لبنان، فلسطين و افغانستان به بار خواهد آمد.
آيت الله امامی کاشانی در مراسم نماز جمعه اوايل همين ماه در تهران گفت: "همه دولتهاي مسلمانی که فريب واشنگتن را برای خريد تسليحات نظامی خورده اند، به سخنان خدا گوش دهند. فرمانبردار ديگران نباشند. رازهای خود را فاش نکنند... صهيونيست ها می خواهند شما را خوار و ضعيف و درمانده کنند."
عمويی، تحليلگر سياسی می گويد: " نمی شود گفت ايران مشغول تجهيز طالبان است ولی بايد اين را نيز بپذيريم که اخراج طالبان از افغانستان به صلاح ما نيست. وضعيت فعلی در افغانستان در حال حاضر بهترين حالت برای سياست خارجی ماست."
او گفت "هرچند ايران در درازمدت مايل است کشور همسايه اش در مرزهای شرقی را باثبات ببيند ولی در کوتاه مدت مايل نيست نبض امور در دست آمريکا باشد. برای افغانستان و همسايه اش بهتر اين است که مشکلات را خودشان حل کنند. چرا بايد افغانستان يک پيروزی برای آمريکا به حساب بيايد؟"
محمد کاظم انبارلويی، سردبیر روزنامه دست راستی رسالت، استراتژی ايران در افغانستان را موازنه قوای دو دشمن توصيف کرد: طالبان از يک سو و ايالات متحده و انگلستان از سوی ديگر.
انبارلويی گفت: "از نظر مذهبی ما بر ضد طالبان هستيم. آنها برداشت خشن و تندی از اسلام دارند. حتی موقعی که طالبان در قدرت بود به سربازان ما در مرز حمله کردند."
او گفت: "ما هميشه با دشمنان متعددی روبرو بوديم. هرکدام به نوعی مهم هستند. بعضی از آنها دشمنان جدی تر و بعضی ديگر اهميت کمتر دارند. همان طور که می بينيد، ما الان با دو نوع دشمن در افغانستان روبرو هستيم... و ما میدانيم با هر دوی آنها به طور همزمان چگونه رفتار کنيم. ما وارد اين بازی شديم تا با هر دو دشمن به طور همزمان رويارويی کنيم."
"می دانيد که دنيای سياست با دنيای رومانتيک و لبختد ها فرق دارد. مثل فيلم هندی نيست که اشک ريختن ها با پايانی خوش تمام شود. بلکه دنيای منافع است."
معذلک انبارلو و سايرين می گويند ايران تا آنجا پيش نرفته است که به طالبان سلاح بدهد. ايران نزديک بود در سال 1999 وقتی طالبان 8 ديپلمات ايرانی را کشتند وارد جنگ با آنها شود.
ايالات متحده مستقيما" ايران را در اين مورد مسوول ندانسته اما شان مک مورماک، سخنگوی وزارت خارجه امريکا در ماه ژوئن گفت: "ما کاملا" مطمئنيم سلاح های ايران به سوی طالبان وارد افغانستان می شوند. ما در حال حاضر نمی دانيم دولت ايران تا چه حد در اين مساله دخالت دارد ولی براساس ماهيت اين رژيم و برخی اقدامات آنها در جاهای ديگر سوالات جدی در اين مورد وجود دارد که ما را نگران کرده است."
حميد رضا بابايی، معاون سخنگوی مجلس ايران، تامين سلاح برای طالبان را مطلقا" رد کرد و گفت اولين نکته حائز اهميت دولت ايران، کمک به ثبات افغانستان است. در غير اينصورت آشوب ها به ايران سرازير خواهد شد.
حاج بابايی گفت: "من نمی دانم چرا آمريکايی ها سردرگم و توهم زده اند. هر دشمنی که دارند، ادعا می کنند ما به او کمک می کنيم."
"ما دولت آمريکا را دشمن خود می دانيم. ما طالبان را هم دشمن خود می دانيم. پس هيچ دليل و نفعی برای حمايت از طالبان از سوی ما وجود ندارد. ما معتقديم هر دوی آنها تهديدی برای مردم افغانستان هستند."
منبع: لس آنجلس تايمز - 14 آگوست
تحليل لوس آنجلس تايمز - چهارشنبه 24 مرداد 1386 [2007.08.15]
کيم مورفی
تهران- مردان افغانی حاضر به انجام کارهايی هستند که عده کمی از ايرانی های به آن تن می دهند. درازای 11 دلار در روز آنها کارهای کفاشی، باربری، حفر چاه و هل دادن فرقان های پر از زباله را از ميان صف های طولانی و خطرناک ماشين ها انجام می دهند.
از زمانی که حدود 2 ميليون افغانی به خاطر جنگ های داخلی مختلف مجبور شدند به ايران پناهنده شوند، وضع همين طور بوده است. معذلک، بيش از 160 هزار افغان از ماه آوريل گذشته دستگير و به کشورشان بر گردانده شدند.
ايران تصميم دارد با اخراج تقریبا یک ميليون مهاجر غيرقانونی، برای ايرانيان فرصت های شغلی جديد فراهم کند. در همين حال افعانستان هشدار داده که بازگشت اين عده باعث به خطر افتادن ثبات شکننده آن کشور می شود. ايالات متحده و ساير کشورها هم اين اقدام را نشانه تصميم اشتباه ايرانيان در بر هم زدن اوضاع منطقه در نظر گرفته اند.
يکی از دستاوردهای ديپلماسی پيچيده در منطقه خاورميانه برای ايرانيان، سرنگونی نيروهای تندروی سنی طالبان در سال 2001 بود. ايران شيعی مذهب در برابر طالبان موضع سختگيرانه ای داشت و سقوط آنها هيچ کشور ديگری را به اندازه ايران خوشحال نکرد.
معذلک فشارهای بين المللی بر ايران به دلیل برنامه های هسته ای اين کشور در حال افزايش است. بنا بر اظهارات تحليلگران ايرانی، اين وضعيت ايران را به سوی انتخاب استراتژیک جديد و پيچيده ای در افغانستان پيش برده است. ايران همچنان می گويد دولت حامد کرزای، رئيس جمهور افغانستان را حمايت می کند. ولی به نظر می رسد اين حکومت بی میل نیست با دخالت در برخی کشمکش ها مانع از آن شود که آمريکا کار را در افغانستان تمام شده بشمارد.
ابوالفضل عمويی، يک تحليلگر مسايل سياسی از مجله همشهری که عمدتا" بيانگر نظرات اصولگرايان است گفت: "برای ايران بهتر است که آمريکا در افغانستان با طالبان درگير باشد، زيرا به محض آنکه ديگر در افغانستان مشکلی نباشد، آنها به سراغ نفر بعدی در خاورميانه خواهند آمد. آنها می توانند به ايران بگويند ما حالا همسايه شما هستيم. اگر شما فعاليت های غنی سازی هسته ای خود را متوقف نکنيد به شما حمله کنيم."
به نظر می آيد ايران تبليغات ضد آمريکايی گسترده ای را در برابر عراق و همسايگان سنی در غرب خود به راه انداخته است. همزمان، به طور مرموزانه ای راه را برای خود در شرق، يعنی افغانستان، باز نگه داشته است.سال ها بود که قدرت ايران در خاورميانه در نتيجه تحريم های ايالات متحده و جنگ طولانی مدت با صدام حسين از سال 1980 مهار شده بود. رژيم صدام در جريان جنگ با ایران، از ايالات متحده و دولت های عرب سنی مذهب که از گسترش نفوذ و انقلاب مذهبی اصولگرای جمهوری اسلامی در منطقه بيم داشتند، کمک دريافت می کرد.
اما مداخله نظامی آمريکا با سرنگونی صدام حسين در عراق و طالبان در افغانستان، فرصت جديدی را در اختيار ايران قرار داد. حالا رئيس جمهور ايران، محمود احمدی نژاد، رابطه جعلی نزديکی را با دولت های شيعه سر کار در عراق و افغانستان برقرار کرده است. هفته پيش حامد کرزای در مصاحبه ای با سی ان ان، سخنان بوش را در معرفی ايران به عنوان نيروی بر هم زننده ثبات در منطقه رد کرد. او ايران را در مبارزه عليه تروريسم و مواد مخدر به عنوان يک حامی معرفی کرد.
استقبال از سخنان شديد الحن محمود احمدی نژاد عليه ايالات متحده و اسرائيل در ميان مسلمانان سنی مذهب، موجب نگرانی دولت های عرب سنی در منطقه خاورميانه شده است. تهران حالا خود را در موقعيتی می بيند که قدرت خود را به رخ خاورميانه و حتی آسيا بکشد.
دستگاه ديپلماسی بوش ايران را متهم به تامين تسليحاتی جنگجويان وابسته به طالبان بر ضد آمريکا در عراق نموده است. ايران اين اتهام را به شدت رد کرده و دولت افعانستان نيز در مورد آن ترديد دارد. ولی اگر انتقال تجهيزات واقعيت داشته باشد به معنای بروز نگرانی برای آمريکا و ساير کشورها از فعل و انفعالات جديد است.
ايران نيز به نوبه خود از مجموعه کمک های 20 ميلياردی نظامی آمريکا به عربستان صعودی و ساير کشورهای خليح فارس به شدت ناراضی است.
تحليلگران می گويند ظاهرا" ايران با مانورهای اخيرش می گويد اگر ما را در گوشه ای گير بياندازيد، نتيجه شومی برای آمريکا در عراق، لبنان، فلسطين و افغانستان به بار خواهد آمد.
آيت الله امامی کاشانی در مراسم نماز جمعه اوايل همين ماه در تهران گفت: "همه دولتهاي مسلمانی که فريب واشنگتن را برای خريد تسليحات نظامی خورده اند، به سخنان خدا گوش دهند. فرمانبردار ديگران نباشند. رازهای خود را فاش نکنند... صهيونيست ها می خواهند شما را خوار و ضعيف و درمانده کنند."
عمويی، تحليلگر سياسی می گويد: " نمی شود گفت ايران مشغول تجهيز طالبان است ولی بايد اين را نيز بپذيريم که اخراج طالبان از افغانستان به صلاح ما نيست. وضعيت فعلی در افغانستان در حال حاضر بهترين حالت برای سياست خارجی ماست."
او گفت "هرچند ايران در درازمدت مايل است کشور همسايه اش در مرزهای شرقی را باثبات ببيند ولی در کوتاه مدت مايل نيست نبض امور در دست آمريکا باشد. برای افغانستان و همسايه اش بهتر اين است که مشکلات را خودشان حل کنند. چرا بايد افغانستان يک پيروزی برای آمريکا به حساب بيايد؟"
محمد کاظم انبارلويی، سردبیر روزنامه دست راستی رسالت، استراتژی ايران در افغانستان را موازنه قوای دو دشمن توصيف کرد: طالبان از يک سو و ايالات متحده و انگلستان از سوی ديگر.
انبارلويی گفت: "از نظر مذهبی ما بر ضد طالبان هستيم. آنها برداشت خشن و تندی از اسلام دارند. حتی موقعی که طالبان در قدرت بود به سربازان ما در مرز حمله کردند."
او گفت: "ما هميشه با دشمنان متعددی روبرو بوديم. هرکدام به نوعی مهم هستند. بعضی از آنها دشمنان جدی تر و بعضی ديگر اهميت کمتر دارند. همان طور که می بينيد، ما الان با دو نوع دشمن در افغانستان روبرو هستيم... و ما میدانيم با هر دوی آنها به طور همزمان چگونه رفتار کنيم. ما وارد اين بازی شديم تا با هر دو دشمن به طور همزمان رويارويی کنيم."
"می دانيد که دنيای سياست با دنيای رومانتيک و لبختد ها فرق دارد. مثل فيلم هندی نيست که اشک ريختن ها با پايانی خوش تمام شود. بلکه دنيای منافع است."
معذلک انبارلو و سايرين می گويند ايران تا آنجا پيش نرفته است که به طالبان سلاح بدهد. ايران نزديک بود در سال 1999 وقتی طالبان 8 ديپلمات ايرانی را کشتند وارد جنگ با آنها شود.
ايالات متحده مستقيما" ايران را در اين مورد مسوول ندانسته اما شان مک مورماک، سخنگوی وزارت خارجه امريکا در ماه ژوئن گفت: "ما کاملا" مطمئنيم سلاح های ايران به سوی طالبان وارد افغانستان می شوند. ما در حال حاضر نمی دانيم دولت ايران تا چه حد در اين مساله دخالت دارد ولی براساس ماهيت اين رژيم و برخی اقدامات آنها در جاهای ديگر سوالات جدی در اين مورد وجود دارد که ما را نگران کرده است."
حميد رضا بابايی، معاون سخنگوی مجلس ايران، تامين سلاح برای طالبان را مطلقا" رد کرد و گفت اولين نکته حائز اهميت دولت ايران، کمک به ثبات افغانستان است. در غير اينصورت آشوب ها به ايران سرازير خواهد شد.
حاج بابايی گفت: "من نمی دانم چرا آمريکايی ها سردرگم و توهم زده اند. هر دشمنی که دارند، ادعا می کنند ما به او کمک می کنيم."
"ما دولت آمريکا را دشمن خود می دانيم. ما طالبان را هم دشمن خود می دانيم. پس هيچ دليل و نفعی برای حمايت از طالبان از سوی ما وجود ندارد. ما معتقديم هر دوی آنها تهديدی برای مردم افغانستان هستند."
منبع: لس آنجلس تايمز - 14 آگوست
No comments:
Post a Comment