Wednesday, August 22, 2007

وضع زندانيان کرد وخيم تر شده

وضع زندانيان کرد وخيم تر شده
در پي بي توجهي مسئولان - پنجشنبه 1 شهریور 1386 [2007.08.23]
آکام مکري
فعالان حقوق بشر در کردستان از فشارهاي روز افزون و نيز بي توجهي به حقوق زندانيان کرد خبر ميدهند. از سوي ديگر نهادهاي مدافع حقوق بشر و حقوق زندانيان شديدا نگران وضعيت فعالان دربند هستند و از مسئولان قضايي مي خواهند تا حداقل حقوق افراد زنداني را تضمين کنند.
سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان روز گذشته با صدور اطلاعيه اي اعلام کرد اخيرامسئولان زندان اوين 2 مجرم خطرناک متهم به شرارت را به مکان نگهداري محمد صديق کبودوند در بند 209 زندان اوين انتقال داده اند.
در اطلاعيه ي سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان آمده است: "محمد صديق کبودوند در تماسي تلفني که با خانواده اش داشته است، شديدا از انتقال اين 2 زنداني خطرناک به سلولي که وي نگه داري مي شود نگران بوده و از ناامن شدن سلول خود انتقاد کرده است".
در بخش ديگري از اين اطلاعيه آمده است: "آقاي کبودوند از روز 10 تير در سلول انفرادي همواره تحت فشارهاي شديد رواني قرار داشته تا سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان را منحل اعلام کند.سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان با دريافت اين خبر شديدا نگران به خطر افتادن امنيت جاني محمد صديق کبودوند شده است و اين اقدام مسئولان زندان اوين را در راستاي تحت فشار قرار دادن بيشتر رييس اين تشکل مدني قلمداد مي کند.بعلاوه اين اقدام نشانگر آن است که فعالان حقوق بشر در زندانها هم امنيت ندارند و مقامات قضايي و مسئولان زندانها براي موازين حقوق بشر و حقوق کساني که در اين راه تلاش مي کنند، احترامي قائل نيستند."
در خاتمه اين اطلاعيه آمده است: "ما ازمسئولان قضايي مي خواهيم تا امنيت جاني محمد صديق کبودوند را تضمين کنند و مانع از اعمال فشارهاي رواني و ايجاد ناامني براي وي در زندان شود.بديهي است که مسئوليت جاني کبودوند بر عهده ي مسئولان قضايي کشور است و در صورت اتفاق هر رويداد ناگواري براي کبودوند در زندان، قوه ي قضاييه جمهوري اسلامي ايران بايد پاسخگو باشد"اما وضعيت نامطلوب زندانيان تنها به اين محدود نمي شود؛ وضعيت عدنان حسن پور و هيوا بوتيمار در بازداشتگاه اطلاعات سنندج و ادامه اعتصاب غذاي آنها در زندان، نگراني هاي زيادي را دامن زده است.در ملاقاتي که وکلاي پرونده در در روزهاي گذشته با اين دو زنداني داشتند، اعلام شد وضعيت جسماني آنها به دنبال بيش از يک ماه اعتصاب غذا به شدت وخيم است."
ليلي حسن پور خواهر عدنان حسن پور در اين مورد به روز مي گويد: "ما خيلي نگران وضعيت عدنان و هيوا هستيم، آنها بيش از39 روز است که دست به اعتصاب غذا زده اند.ما از همه وجدانهاي بيدار مي خواهيم اين دوتن را دريابند، آنها چيز زيادي نمي خواهند تا اعتصابشان را بشکنند فقط درخواست ملاقات با يک مسئول قضايي و نيز انتقال به زندان عمومي را کرده اند.ما اعلام مي کنيم که وضعيت جسماني آنها به حد خطرناکي رسيده است؛ بايد جلوي هر حادثه ناگواري را از همين الان گرفت."
اما اين سخنان همزمان بود با انتشار بيانيه انجمن دفاع از حقوق زندانيان که نسبت به وضعيت عدنان حسن پور و هيوا بوتيمار اعلام خطر کرد.
در اين بيانيه با اشاره به ممنوع و غير قابل دفاع بودن اعتصاب غذا آمده است: "هر چند که اين اقدام زندانيان قابل دفاع نيست اما هنگامي که يک زنداني همه راه‌هاي استيفاي حقوق خويش را مسدود ببيند ممکن است به ناگزير به آن متوسل ‌شود. انجمن دفاع از حقوق زندانيان بدون ورود به ماهيت امر و اتهام اين افراد، دفاع از سلامتي آنان و هر زنداني ديگر را وظيفه خويش مي‌داند و نسبت به جان و سلامتي اين دو زنداني اعلام خطر مي‌کند."
در بخش پاياني بيانيه انجمن دفاع از حقوق زندانيان ضمن اشاره به خواسته هاي محدود اين دو زنداني آمده است: "تجربه نشان داده است که گاهي به دليل بي توجهي به درخواست هاي معمولي و حقوقي زندانيان از سوي برخي از مسئولان، يک موضوع جزئي به يک بحران تبديل شده است و اين روش به دور از خرد ورزي و صلاح و صواب است. از مسئولان مربوطه مي خواهيم هر چه زودتر به وضعيت اين دو زنداني رسيدگي کنند".
از سوي ديگر وضعيت 2دانشجوي زنداني که از هفته ها پيش در بازداشت به سر مي برند نيز بر نگراني خانواده و فعالان حقوق بشر افزوده است."هدايت غزالي" و "صباح نصري" از دانشجويان کرد دانشگاه تهران ونيز دست اندر کار نشريه دانشجويي"روژامه"بيش از يک ماه است که توسط نيروهاي امنيتي بازداشت شده اند و در اين مدت هيچ اطلاعي از وضعيت، مکان نگهداري و دليل بازداشت آنها در دست نيست.
خانواده اين دو دانشجوي زنداني نگران تحت فشار قرار گرفتن فرزندانشان و ابهام در وضعيت آنها هستند.به نظر فعالان حقوق بشر رويکرد مسئولان امنيتي و قضايي در قبال فعالان مدني بيش از پيش تندتر و خشن تر شده است و زندانيان کرد براي مدتي طولاني حق ملاقات با وکيل يا تماس با خانواده هايشان را پيدا نمي کنند.

No comments: